geschiedenis

de Nederlandse ontdekkingsreiziger en zeeman Abel Tasman zag op 13 december 1642 een groot bergachtig land aan de horizon.

niemand wist dat het land er was. met zijn schepen Zeehaan en Heemskerk verkende hij de ruige kust.

Na vier dagen liet hij de ankers zakken in een rustiger deel van de kust. Op het strand verschenen schreeuwende donkere mannen. Al snel kwamen ze in grote kano’s naar de schepen toe. Tasman liet hen lakens, kralen, spijkers en messen zien. Misschien kon hij deze goederen ruilen tegen voedsel en water. Maar de donkere mannen bleven maar schreeuwen. Een paar wilden zelfs aan boord van de Heemskerk. Dat vond Tasman te gevaarlijk en hij zei tegen zijn matrozen: “Laat ze niet aan boord komen!” Tasman wilde ook de bemanning van de Zeehaan waarschuwen. Daarom stuurde hij er vijf matrozen in een roeiboot er naar toe. Maar de roeiboot werd aangevallen. Drie matrozen werden er doodgeknuppeld en in zee gegooid. De andere twee werden zwaargewond. De schepen vuurden kanonschoten af. Dat hielp. De donkere mannen peddelden geschrokken terug naar het strand. De Zeehaan en de Heemskerk haalden meteen hun ankers op. Ze moesten zo gauw mogelijk weg van deze gevaarlijke kust. Tasman gaf het onbekende land de naam Statenland. Later werd dit verre land naar de provincie Zeeland genoemd: Nieuw-Zeeland. Pas honderd jaar later kwamen er weer Europeanen in Nieuw-Zeeland aan. Ditmaal waren het Engelse ontdekkingsreizigers. In 1840 werd Nieuw-Zeeland een kolonie van Engeland.